Er is veel wat Jordannieuws niet snapt van het adolescentenleven, maar één ding springt eruit, namelijk de rugzak. Als er de afgelopen jaren één dwingend dictaat op het Jordan was, dan is het wel dat je je schoolspullen in een rugzak moet transporteren. Praktisch elke Jordanleerling heeft er een. Toegegeven, we hebben een eigenzinnige zesdeklasser die bij een old school boekentas zweert en de fashiongevoeliger dames kiezen, op dagen dat ze minder hoeven mee te zeulen, voor een shopper. Maar dat zijn uitzonderingen die de regel bevestigen. Er vallen ruwweg twee verklaringen te bedenken voor de dominantie van de rugzak in het transport van de schoolutensiliën. Om te beginnen zou de monocultuur van de rugtas ingegeven kunnen zijn door de mode, net zoals we massaal aan de nauwe dan wel wijde pijpen gaan. Toch over-tuigt de hypothese niet dat mode rugzakgebruik voorschrijft. Het wezenskenmerk van mode is immers haar veranderlijkheid (de avant garde moet iets nieuws hebben om zich te onderscheiden zodra de midden-moot de mode heeft opgepikt).

De alleenheerschappij van de rugzak duurt echter al jaren. Dat laat alleen de andere verklaring over: het rugzakgebruik is ingegeven door gemak in plaats van mode. De rugzak is zo veel functioneler is dan de alternatieven dat niets haar koppositie kan bedreigen. Voor die hypothese valt het nodige te zeggen. Met een wijds armgebaar kun je de niet misselijke hoeveelheid dagelijks benodigde schoolspullen zo in je rugzak schuiven. Toch overtuigt ook deze hypothese niet. Als enkel het gemak telt, waarom gebruiken leerlingen dan stelselmatig maar een van de twee schouderbanden? Dûh, om te voorkomen dat je eruit ziet als een brugklasser natuurlijk (interessant genoeg gebruiken sommige zesdeklassers wel weer beide schouderbanden; in hun geval is het con-trast met brugklassers kennelijk zo groot dat ze zich kunnen veroorloven om een overeenkomst te benadrukken). Maar goed, het selectieve schouderbandgebruik bete-kent dat andere overwegingen dan functionaliteit tellen voor het schoolboekvervoer en daarmee zijn we weer terug bij af.